„ანის გახსენებაზე აბელს ხანდახან მძიმე დანაშაულის გრძნობა უჩნდებოდა. ავად იყო თუ კარგად, მოსწონდათ ეს სხვებს თუ არა, ანის თავისი ცხოვრება მოწყობილი ქონდა, იყო თავისთვის, არავის აწუხებდა, სამყოფ ლუკმაპურს შოულობდა და ცრუ იმედით არ საზრდოობდა. აბელმა თავისი უალაგო გამოჩენით ეს შეფარდებითი, მაგრამ მაინც მშვიდი ყოფა აუმღვრია, სიმწრით შეკოწიწებული ცხოვრება მოუშალა, სამაგიეროდ კი ვერავითარი საყრდენი ვერ მისცა და ჰაერში გამოკიდებული დატოვა. ძველი ცხოვრება ანისთვის მოკვდა, ახალი კი არ დაიბადა.
ამ დილის ჩუმ ვიზიტებს დიდი ხნის განმავლობაში ლამის რელიგიური რიტუალით ასრულებდა. ხანდახან, კითხვით გართულს სადღაც წარმოსახვისა და სინამდვილის ზღვარზე, ეჩვენებოდა თითქოს ანი თავის საყვარელ ადგილას იჯდა ბუხრის პირას, ბუხრისკენ ზურგშექცეული და დაჟინებით შემოსცქეროდა მას.“
ჯემალ ქარჩხაძე - "ქარავანი"
No comments:
Post a Comment