მივხვდი რომ აღარ მინდა იქ დაბრუნება. ჩემმა ამჟამინდემლა გართობამ დამარწმუნა რომ დევიდის გარეშე არათუ შემიძლია ვიყო ბედნიერი, არამედ აუცილებლად უნდა ვიყო. არა აქვს მნიშვნელობა რა ძლიერადაც უნდა მიყვარდეს (და ნამდვილად ძალიან მიყვარს!) მაინც უნდა გამოვეთხოვო და წერტილი დავუსვათ ყველაფერს. შემდეგ წერილი მივწერე სადაც ვუთხარი რომ ორივესთვის აჯობებდა ჩვენი ურთიერთობა საბოლოოდ დაგვესრულებინა."
Wednesday, August 13, 2014
ელიზაბეტ ჯილბერტი - "ჭამე, ილოცე, გიყვარდეს"
"ვერ წარმომიდგენია ცხოვრება დევიდის გარეშე. როგორ წარმოვიდგინო რომ ვეღარ წავალთ ერთად სამოგზაუროდ. ვერასდროს ვეღარ დავინახავ ფანჯრიდან როგორ დგას და მელოდება ქვემოთ; ვერასდროს მოვისმენ მის სიმღერას. აღარ შემაწუხებს მუდმივი ურთერთგაღიზიანება; აღარ ვისაუზმებთ ერთად და აღარც გზატკეცილზე უამრავი მირაჟული მიმართულების ამორჩევა დაგვჭირდება... როგორ უნდა შევეგუო ისეთ ნეტარებას, რომელიც ქვესკნელის სიბნელესთან ერთად მოდის და ძვლების მსხვრევით მიცალკევებს... როგორ შევეგუო ამ მწარე დაუნდობლობას, ეშმაკურ აღშფოთებას, სრულ თვითდაშლასა და განიარაღებას, რომელიც გარდაუვალია მაშინ როდესაც დევიდი გადაწყვეტს რაიმე მოგცეს და უკანვე წაიღოს...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment