"სოფისთან ყველაფერი სხვანაირად მოხდა. ოქტავმა ისე დაიჭირა თავი, თითქოს სერიოზულად დაინტერესდა მისით. სოფიც ისე იქცეოდა თითქოს მისი სჯეროდა. ბოლოს და ბოლოს, ორივემ დაიჯერა ის, რაშიც ერთმანეთს არ უტყდებოდნენ. და ერთ მშვენიერ დღეს, სოფიმ კითხა:
- რატომ არაფერს ამბობ?
- როცა არაფერს ვამბობ, კარგი ნიშანია: ე.ი. დამორცხვებული ვარ, ესეც კარგი ნიშანია: ე.ი. აღელვებული ვარ; როცა აღელვებული ვარ, ეს ხომ მთლად კარგი ნიშანია: ე.ი. შეყვარებული ვარ. ხოლო როცა შეყვარებული ვარ აი ეს კი ძალიან ცუდი ნიშანია. "
No comments:
Post a Comment