"ყველაფერი მაშინ იწყება, როდესაც შენი გაღმერთების ობიექტი, ჰალუცინოგენური დოზით დაგაღვრის თავზე კოკისპირულ სიყვარულს, თავბრუდამხვევ მღელვარებას... აქამდე ხო არც კი გიოცნებია მსგავსი. მერე ნარკომანივით ეჩვევი ყურადღებას, მეტი და მეტი გინდა. სხეულში ტკივილი უკვე ძლიერდება, ვეღარ უმკლავდები. არადა წამალს გიმალავენ და ატყობ რომ ძალიან სუსტდები. (ვინც პირველად გაგიხნსა გზა ამ საქმისკენ, ახლა უარს გეუბნება დახმარებაზე) შემდეგ გაძვალტყავებულს და აცახცახებულს გპოულობენ სადღაც კუთხეში. ამ დროს ყველამ მშვენივრად იცის რომ მხოლოდ ერთი დოზის მისაღებად სულსაც გაყიდი.
ამასობაში კი შენს სათაყვანებელ ადამიანს თავიდან იშორებ, რადგან ისე გიყურებს თითქოს არასდროს შეხვედრიხარ და ვითომც გაგიჟებით არ უყვარდი. აი ბედის ირონია! თანაც ხვდები რომ ის არ არის დამნაშავე. საკუთარ თავს უნდა დააბრალო ყველაფერი, საკუთარ თავს გავუუცხოვდი, ძნელად საცნობი და პათეტიკური გავხდი. სიყვარულის სიმხურვალემ მალე გაიარა. დავრჩი გაწბილებული. თვითშეფასების უნარიც დავკარგე. თუმცა როგორც ხედავთ, დღეს ამ ყველაფრის შესახებ მშვიდად და აუღელვებლად ვწერ... დრო მართლაცდა ყველაფრის მკურნალია."
No comments:
Post a Comment